ستاره ها به نرمی گلها و نزدیکی
تپه ها کلافهای درهم تنیده ای از سایه ها، در گردش به آرامی
اینجا هیچ برگ جدا افتاده ای نیست یا خاری به تنهایی
همه چیز در هم آمیخته تا یکی شود.
مهتاب هوا را نمی شکافد، نورِ آبیِ کبود
به کندی چرخ می خورد
تا دوباره بیارامد.
در تمام طول شب هیچ نشانه ی آشکاری نیست
جز در آغوش من.
دوروتی پارکر
ترجمه هودیسه حسینی
